fot. pow.

Dzisiaj o niezwykłej atmosferze Świąt Bożego Narodzenia słychać# wiele. Z wszystkich stron otacza nas świąteczna muzyka i reklamy. Jednak to tylko wykreowany przez media świąteczny świat.

Na szczęście są tacy, którzy czują, że Adwent i Boże Narodzenie to szczególny czas. Czas wart uwagi i zatrzymania się by odnaleźć istotę grudniowych Świąt, których piękno odnajdziemy także w literaturze.

Przez dwa tysiące lat chrześcijaństwa tematyką Narodzenia Pańskiego zajmowali się artyści. Wśród nich pisarze najczęściej zastanawiali się nad cudem tej jednej wielkiej nocy.

Głębia opisów literackich Bożego Narodzenia jest niezwykła i nie jednego czytelnika skłoni do refleksji. Spora część wieszczy jakąś część swojego dorobku literackiego poświęciła właśnie temu dniu.

Z pewnością najsłynniejsza jest „Opowieść wigilijna” Karola Dickensa. Znakomita historia wybitnego gawędziarza, ukazująca, jak otwarcie serca na Boże Narodzenie zmienia człowieka na lepsze. Powieść tego angielskiego pisarza powstała w połowie XIX wieku, a Boże Narodzenie inspirowało wieszczy już wcześniej. Pomijając kolędy, jednym z pierwszych świadectw tych świąt w literaturze są wiersze Polaka, Andrzeja Krzyckiego, arcybiskupa gnieźnieńskiego, który pisał w pierwszych dekadach XVI w. Jego wiersz „Na Boże Narodzenie do Dzieciątka Jezus” zaczyna się słowami: „Chryste – dziecino, słodka dziecino, królu maleńki królów.... racz mnie znów podnieść swoim przybyciem”.

W pierwszej połowie XVII w. Andreas Gryphius, uchodzący za niemieckiego poetę, ( urodził się w Głogowie ) napisał sonet „Narodziny”.

W późniejszych latach, dekadach i wiekach znajdujemy coraz więcej świadectw Bożego Narodzenia, ponieważ wzrasta liczba samych pisarzy, możliwości publikacji i coraz więcej ludzi posiada umiejętność czytania i pisania.

Piękny obraz Świąt naszkicował w swoim opowiadaniu „Choinka” Hans Christian Andersen. Uczy on w nim, że należy szanować to, co się ma i umieć się z tego cieszyć.

Najzdolniejsi z pisarzy potrafili wyrazić, czym jest Boże Narodzenie w dwuwierszu. Przykładem jest Adam Mickiewicz autor słów ”Wierzysz, że się Bóg zrodził się w betlejemskim żłobie, lecz biada ci, jeżeli nie zrodził się w tobie”. Natomiast Norwid pisał: „Przyszła nareszcie chwila ciszy uroczystej, Stało się – między ludzi wszedł Mistrz – Wiekuisty”.

Jest coś niezwykłego w Świętach Bożego Narodzenia, że tylu pisarzy – i to nawet wątpiących czy poszukujących – nie mogło się oprzeć sile oddziaływania Wigilii. Przykładem jest Johann Wolfgang Goethe, który przez dłuższy okres życia był agnostykiem, a napisał kilka pięknych wierszy o Bożym Narodzeniu. Można by bez końca wymieniać zarówno pisarzy, jak i piękne i wzruszające utwory o tej tematyce.

Z pewnością nie ma wśród nas nikogo, kto nie znałby choć jednej kolędy czy pastorałki. Na zakończenie Pasterki wszyscy śpiewamy „Bóg się rodzi” autorstwa Franciszka Karpińskiego. Kolęda ta powstała ponad 200 lat temu.

Boże Narodzenie to przede wszystkim czas radości, miłość i rodziny. Ale dlaczego to święto w ogóle jest? Odpowiedź znajdziemy w słowach ks. Jana Twardowskiego:

„Dlatego, żeby się uczyć miłości do Pana Jezusa.
Dlatego, żeby podawać sobie ręce.
Dlatego, żeby się uśmiechać do siebie.
Dlatego, żeby sobie przebaczać”

Materiał: Łukasz Walczyk - PiMBP w Nakle

Autor nie wyraża zgody na komentowanie artykułu. 

Powrót Drukuj