fot. pacjent.gov.pl

Rozmawiaj z dzieckiem o chorobie na każdym etapie jego# rozwoju. Jest to tym ważniejsze, gdy dziecko musi być leczone w szpitalu.

Kiedy dziecko nie ma wystarczających informacji o swojej chorobie, samo próbuje sobie wytłumaczyć jej przyczyny. Często przychodzą mu wówczas do głowy nieracjonalne wyjaśnienia, które wpływają na nie negatywnie. Dziecko może poczuć się odpowiedzialne za chorobę i odczuwać poczucie winy. Jeśli więc dzieli się z Tobą swoim niepokojem – uważnie je wysłuchaj i nie okłamuj.

Jakich zasad przestrzegać w rozmowie?

Zasady, o których warto pamiętać podczas rozmowy o chorobie ze swoim dzieckiem:

• Dostosuj rozmowę do wieku dziecka i mów językiem dla niego zrozumiałym.
• Przekazuj informacje w sposób łagodny, prosty, konkretny, spokojny, bez silnych emocji.
• Bądź szczery i uczciwy. Nie mów np., że nie będzie bolało, jeśli zabieg może być bolesny.
• Znajdź coś, co dziecko może zrobić, aby pomóc w leczeniu – i powiedz mu o tym.
• Mów o chorobie jak o wyzwaniu, które trzeba podjąć i walczyć o wyzdrowienie. Nie załamuj rąk.
• Mów, żeby nie tracić nadziei na pokonanie choroby, bo ona pomaga w procesie leczenia.

Co może odczuwać dziecko?

Z powodu choroby dziecko może odczuwać wiele nowych – głównie negatywnych – emocji, takich jak: lęk, smutek, złość, rozdrażnienie, agresję, poczucie krzywdy, bezradność, nudę. Może zareagować na nie wycofaniem się, apatią, płaczliwością i utratą zainteresowania otoczeniem, ale również pobudzeniem i nieposłuszeństwem. Mogą też zmienić się jego codzienne przyzwyczajenia – zmniejszyć się aktywność, samodzielność i apetyt, pojawić się problemy z zasypianiem i niespokojne sny. Mogą wystąpić tiki, zakłócenia mowy, nietrzymanie moczu. Przyczyną jest ogromny niepokój i lęk, które wywołuje w dzieciach choroba.

Dzieci próbują instynktownie pozbyć się tych uczuć i nieświadomie podejmują różnorodne zachowania. Można je podzielić na dwie grupy:

• zaprzeczanie chorobie – np. opowiadanie wesołych historyjek związanych z pobytem w szpitalu lub wykonywanie „pogodnych” rysunków na temat choroby, pokazywanie siebie jako osoby radosnej, rozbawionej, a nawet żartującej z objawów
• wyolbrzymianie choroby – dramatyzowanie, snucie mrocznych opowieści, żeby się nawzajem z innymi chorymi dziećmi straszyć, fantazjowanie i wymyślanie fikcyjnych znajomych.

Zachowania te pomagają dzieciom w zniesieniu choroby, mimo że Tobie mogą wydawać się nieadekwatne do sytuacji.

Jak wesprzeć dziecko w szpitalu?

Lęk dziecka wywołany chorobą staje się jeszcze większy, gdy dziecko trafia do szpitala. Możesz pomóc dziecku zaadoptować się w szpitalu i współpracować w procesie leczenia. Aby zrobić to skutecznie, zastosuj kilka zasad:

• Spójrz na szpital oczami dziecka. Wczuj się w jego sytuację.
• Traktuj dziecko z uważnością, a jego emocje i odczucia ze zrozumieniem. Nie neguj ich i nie racjonalizuj, nie zawstydzaj dziecka. Unikaj takich sformułowań, jak np. „Nie masz się czego bać”, „Taki duży chłopiec, a boi się małej igły”.
• Uważnie obserwuj zabawę dziecka i słuchaj go, by wychwycić, gdy wyraża swoje lęki i obawy dotyczące leczenia i szpitala.
• Nie rób z choroby tematu tabu. Rozmawiaj o niej z dzieckiem. Omawiaj, co je czeka podczas leczenia – dostosowując przekaz do wieku dziecka.
• Do mówienia o chorobie wykorzystuj opowiadania i bajki terapeutyczne.
• Skorzystaj z pomocy psychologa dziecięcego.

Więcej informacji znajdziesz w poradniku NFZ dla rodziców i personelu Mały pacjent.

Materiał: pacjent.gov.pl

Powrót Drukuj

LOKALNY HIT

Zezwolenie na przetwarzanie odpadów

od 2000PLN

Szkolenie z Ochrony Przeciwpożarowej

49PLN

Pamiątka A4

20,00 zł PLN

Rejestracja podmiotów gospodarczych

od 50PLN

Pomoc przy kontroli ZUS

od 50PLN

Szkolenie okresowe pracowników

49PLN

Bezpłatne kontrolowanie sprawności ustawienia świateł

Aparat dla dzieci

99,00 złPLN